حجّ

مرحوم آیت اللهی در مدینه منوره سخنرانی شخصی را در دفاع از ایمان حضرت ابوطالب می‌شنود. با قرائنی یقین می‌کند که او امام زمان بوده است.

فرازی از خطبه غدیر، در بیان اوصافی از مهدی عليه السلام، از جمله وصف او به خاتم الائمه.

سيد عزيز اللّه تهرانى با وجود ضعف مزاج و بدون داشتن توشه، عزم پیاده رفتن به حج می‌کند و زیر قبه امام حسین فراهم شدن اسباب آن را از خدا می‌خواهد.

شیخ محمد صاحب‌الزمانی در آغاز سفر حج به سرقت خرج سفر مبتلا می‌شود.

امیراسحاق استرآبادی در راه مکه از قافله باز می‌ماند. از شدت تشنگی از زندگی ناامید می‌شود. امام زمان به فریاد او می‌رسند. حرز یمانی صحیح را نیز به او می‌آموزد.

سید احمد رشتی در راه حج در تاریکی شب برفی از قافله باز می‌ماند و به شدت مضطرب می‌شود.

سی نفر در مسجدالحرام کنار مستجار نشسته‌اند. جوانی از طواف بیرون می‌آید و دعای الحاح را به ایشان می‌آموزد و سپس در طواف می‌شود.

دختر آیت الله اراکی در طواف از ازدحام جمیعت نگران می‌شود. گفته می‌شود که به امام زمان توسل کن.