همه تشرفات

سید بحر العلوم ماجرای تشرف خود را برای میرزای قمی تعریف می‌کند و اینکه امام زمان او را به سینه‪اش چسبانيد.

علامه میرجهانی ده شب در حرم عسکریین بیتوته می‪کند، به امید دیدن امام زمان. صبح روز دهم به سرداب می‪رود برای دعا و زیارت.

سید بحر العلوم شوقی فزاینده در دلش نسبت به مسجد سهله می‪افتد. گویا کسی او را با آنجا می‪خواند. در آن مسجد کسی را می‪یابد که مشغول مناجاتی است عجیب.

محدث نورى—نوّر اللّه مرقده—در نجم ثاقب با یک واسطه از آخوند ملا زين العابدين سلماسى رحمه اللّه نقل می‪فرماید كه او فرمود: نماز كرديم با جناب سيّد در حرم عسكريّين. پس چون اراده كرد كه برخيزد بعد از تشهّد ركعت دوّم، حالتى بر او عارض شد كه اندكى توقّف كرد؛ آن‌گاه برخاست. چون از نماز ...

شیخ اسماعیل نمازی قدری به خدا گلایه می‪کند از بی‪معرفتی مردم که به دیدن شاه رفتند و کسی به نماز جماعت حاضر نشد. در همین اثنا کسی وارد مسجد می‪شود.

داستان نامه امام عصر به آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی معروف است. در این نامه امام دستورات خاصی به ایشان می‪دهند.

محمد تقی بافقی در راه زیارت امام رضا چند بار ولی عصر را ملاقات می‪کند.

سید کریم کفاش به همراه امام زمان به زیارت امام رضا و مومنین می‪روند.

شیخ محمد کوفی به قصد احیای شب قدر به مسجد کوفه می‪رود و با آقای عالَم مواجه می‪شود. (روایت آیت الله ناصری)

ملا قاسم رشتی در تخت فولاد بدون سابقه با امام عصر مواجه می‪شود.

آيت اللّه مرعشى نجفی عهد میکند چهل شب به مسجد سهله برود و بیتوته کند تا به دیدار امام زمان نائل شود.

شهید ثانی در مسجد ابیض غرق عبادت خدا می‪شود و از قافله باز می‪ماند.

شيخ مصطفی خبازيان در پایان ختمی چهل روزه در سرداب منزل با بقية الله و پيرمردی نورانی مواجه می‪شود.

اهل نجف گمان می‪کنند که صلحايى که در بینشان است بیش از ۳۱۳ نفرند و کسی را برای استفسار از امام انتخاب می‪کنند.

پدر آيت الله سیستانی در نتیجه یک ختم چهل روزه مشرف می شوند.

بزرگواری، که شاگرد شیخ حسنعلی نخودکی بوده است، شب جمعه، در حرم حضرات عسکریین به رسمی از عرب متوسل می‪شود و به مراد دل خود می‪رسد.

شیخ محمد کوفی به قصد احیای شب قدر به مسجد کوفه می‪رود و با آقای عالَم مواجه می‪شود. (روایت منتسب به آیت الله خویی)

شيخ عبد النبى اراکی از کسی که اهل ریاضت شرعی است دستوری می‌گیرد تا خدمت امام عصر مشرف شود. در نهایت متوجه جلالت سيد ابوالحسن اصفهانى می‌شود.

شيخ حسين رحيم چهل شب به مسجد کوفه می‌رود به امید دیدار امام.