چهار خصلت اعطایی به امام حسین

در تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، جلد ۱۴ ص ۵۳۷ چنین آمده است.

أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِي عُدَّةِ اَلدَّاعِي [ج ۱، ص ۵۷] قَالَ رُوِيَ: احمد بن فهد حلی در عده الداعی گفت که نقل شده است که

• أَنَّ اَللَّهَ عَوَّضَ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مِنْ قَتْلِهِ أَرْبَعَ خِصَالٍ، همانا خدا به حسین علیه السلام به عوض کشته شدنش چهار خصلت (ویژگی) داد،
• جَعَلَ اَلشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ، قرار داد شفا [یافتن] را در تربتش،
• وَ إِجَابَةَ اَلدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ، و اجابت [شدن] دعا را زیر قبه‌اش،
• وَ اَلْأَئِمَّةَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ، و ائمه را از ذریه‌اش،
• وَ أَنْ لاَ تُعَدَّ أَيَّامُ زَائِرِيهِ مِنْ أَعْمَارِهِمْ. و اینکه روزهای زائرین او از عمرهای ایشان به حساب نمی‌آید.

برای تشرفی مرتبط با این روایت، داستان نعل‌بند اصفهانی را ببینید.