میرزای نوری در حکایت ۷۲ از نجم ثاقب حکایت شعر خواندن سید بحر العلوم در حرم امیرالمؤمنین علیه السلام را چنین نقل می‌کند.
عالم صالح، متدین متّقی، جناب میرزا حسین لاهیجی رشتی، مجاور نجف اشرف که از اعزّه صلحا و افاضل اتقیای معروف در نزد علما است، نقل کرد از عالم ربّانی و مؤید آسمانی، ملاّ زین العابدین سلماسی، که مذکور داشت: روزی جناب بحرالعلوم – طاب ثراه – وارد حرم امیرالمؤمنین علیه السلام شد و به این بیت ترنّم می کرد:
| چه خوش است صوت قرآن | زتو دلربا شنیدن |
پس از سید سؤال کردم از سبب خواندن این بیت.
فرمود: چون وارد حرم امیرالمؤمنین علیه السلام شدم، دیدم حجّت–سلام اللَّه علیه–را که در بالای سر، قرآن تلاوت می‌فرمود به آواز بلند. چون صدای آن بزرگوار را شنیدم، آن بیت را خواندم. چون وارد حرم شدم، قرائت را ترک نمود و از حرم بیرون رفتند.
تکمله
مصراع دیگری هم برای این شعر در افواه معروف است (که شاید بعدا با توجه به این داستان اضافه شده باشد):
| چه خوش است صوت قرآن | زتو دلربا شنیدن |
| به رخت نظاره کردن | سخن خدا شنیدن |
0 دیدگاه