دعای اللهم کن لولیک در شب بیست و سوم ماه رمضان و در طول دهر

سید بن طاووس در کتاب فلاح السائل ۱:۴۶ دعای معروف اللهم کن لولیک را این چنین نقل می‌کند: به روایت جدم ابی جعفر طوسی که گفت آن چه که لفظش این است. محمد بن عیسی، به اسنادش از صالحین، علیهم السلام گفت که تکرار می‌کنی در شب بیست و سوم ماه رمضان این دعا را در حال سجود و ایستادن و نشستن و در هر حالی و در تمام ماه و هر طور که توانستی و هر وقت که به یادت آمد، در طول عمرت. می‌گویی پس از تحمید خدای تعالی و صلوات بر پیامبر صلى الله علیه و آله،

• اَللَّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ 
• فِي هَذِهِ اَلسَّاعَةِ
• وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ
• وَلِيّاً وَ حَافِظاً
• وَ قَائِداً وَ نَاصِراً
• وَ دَلِيلاً وَ عَيْناً
• حَتَّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً
• وَ تُمَتِّعَهُ فِيهَا طَوِيلاً

تکمله

در زمان ما مشهور این است که به جای فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ گفته می‌شود الحجة بن الحسن. جالب توجه در این روایت اشاره به مداومت بر این دعا است به صورتی که کمتر به این شکل در مورد دیگری تصریح شده است (در هر حالی، در هر وقتی، به هر شکلی، … ). قسمت پایانی دعا که “… تا او را در زمین از روی طوع (رغبت) اسکان دهی” را احتمالا می‌توان به دعای برای فرج حضرت تعبیر کرد.