روایت امام کاظم: هُمْ وَ اَللَّهِ مَعَنَا فِي دَرَجَاتِنَا

در روایتی، یونس بن عبد الرحمن بر امام کاظم وارد می‌شود و از حضرت سؤال می‌کند که آیا تو قائم به حق هستی؟ حضرت می‌فرماید که من قائم به حق هستم، ولی آن قائمی که زمین را از دشمنان خدا پاک می‌کند و … پنجمین فرزند از نسل من است. سپس غیبت او را ذکر می‌کنند و ارتداد گروهی در غیبت او و ثبات‌قدم جمعی دیگر. بعد اوصاف شیعیان ِثابت‌قدمِ عصر غیبت و درجات بلند آنان را ذکر می‌کنند.

• حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ زِيَادِ بْنِ جَعْفَرٍ اَلْهَمَدَانِيُّ 
• رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ
• قَالَ
• حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ 
• عَنْ أَبِيهِ 
• عَنْ صَالِحِ بْنِ اَلسِّنْدِيِّ 
• عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ 
• قَالَ 
• دَخَلْتُ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ، وارد شدم بر موسی بن جعفر
• عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ، 
• فَقُلْتُ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ، پس به او گفتم ای پسر رسول خدا
• أَنْتَ اَلْقَائِمُ بِالْحَقِّ؟ آیا تو قائم به حق هستی؟

ولی آن قائمی که …

• فَقَالَ أَنَا اَلْقَائِمُ بِالْحَقِّ، فرمود من قائم به حق هستم،
• وَ لَكِنَّ اَلْقَائِمَ اَلَّذِي، ولی آن قائمی که
• يُطَهِّرُ اَلْأَرْضَ مِنْ أَعْدَاءِ اَللَّهِ، پاک می‌کند زمین را از دشمنان خدا
• عَزَّ وَ جَلَّ،
• وَ يَمْلَؤُهَا عَدْلاً ، و پر می‌کند آن را از عدل
• كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً، همان‌‌طور که پر شده است از جور و ظلم
• هُوَ اَلْخَامِسُ مِنْ وُلْدِي. او پنجمین از فرزندان من است.

غیبت او

• لَهُ غَيْبَةٌ، او را غیبتی است،
• يَطُولُ أَمَدُهَا، که مدت آن به درازا می‌کشد،
• خَوْفاً عَلَى نَفْسِهِ، به جهت ترس بر خودش [یا در حالی که بر (جان) خودش بیم‌ناک است]،
• يَرْتَدُّ فِيهَا أَقْوَامٌ، در آن [غیبت]، اقوامی [از دین] بر‌می‌گردند،
• وَ يَثْبُتُ فِيهَا آخَرُونَ. و گروهی دیگر ثابت[قدم] می‌مانند.

اوصاف شیعیان زمان غیبت

• ثُمَّ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ، سپس فرمود
• طُوبَى لِشِيعَتِنَا، خوشا به حال شیعیان ما،
• اَلْمُتَمَسِّكِينَ بِحَبْلِنَا،  [آنان که] چنگ‌زنندگان‌اند به ریسمان ما،
• فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا،  در غیبت قائم ما،
• اَلثَّابِتِينَ عَلَى مُوَالاَتِنَا، [آنان که] ثابت‌قدمان‌اند بر موالات ما،
• وَ اَلْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِنَا، و بیزاری از دشمنان ما،
• أُولَئِكَ مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ، آنها از ما هستند و ما از آنهاییم،
• قَدْ رَضُوا بِنَا أَئِمَّةً، خوشنود شدند به ما به عنوان ائمه،
• وَ رَضِينَا بِهِمْ شِيعَةً. و ما خوشنود شدیم به آنها به عنوان شیعه،
• فَطُوبَى لَهُمْ، پس خوشا به حال آنها،
• ثُمَّ طُوبَى لَهُمْ، باز هم خوشا به حال آنها،
• وَ هُمْ وَ اَللَّهِ مَعَنَا، و آنها، به خدا قسم، با ما هستند،
• فِي دَرَجَاتِنَا، در درجات ما،
• يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ . در روز قیامت.

مصدر: کمال الدين و تمام النعمة ج ۲ ص ۳۶۱.