سید بن طاووس در کتاب فَلاَحُ اَلسَّائِلِ (فلاح السائل ج۱ ص۱۷۰) می‌گوید: از مهمات در تعقیب نماز ظهر اقتدا به (امام) صادق علیه السلام است در دعا کردن برای مهدی علیه السلام. آن کسی که پیامبر خدا، محمد، صلی الله و علیه و آله در روایات صحیح، امت خود را به او بشارت داد و به ایشان وعده داد که در اواخر اوقات ظهور می‌کند. سپس روایتی را از عَبَّادِ بْنِ مُحَمَّدٍ اَلْمَدَائِنِيِّ از امام صادق نقل می‌کند به این مضمون، که وارد شدم بر ابی عبدالله علیه السلام، در مدینه، هنگامی که از نماز ظهر فارغ شده بود در حالی که دستهایش را به سوی آسمان بلند کرده بود و می‌گفت: (دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِالْمَدِينَةِ حِينَ فَرَغَ مِنْ مَكْتُوبَةِ اَلظُّهْرِ وَ قَدْ رَفَعَ يَدَيْهِ إِلَى اَلسَّمَاءِ وَ هُوَ يَقُولُ)
متن دعا
- أَيْ سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ
- أَيْ جَامِعَ كُلِّ فَوْتٍ
- أَيْ بَارِئَ كُلِّ نَفْسٍ بَعْدَ اَلْمَوْتِ
- أَيْ بَاعِثُ أَيْ وَارِثُ
- أَيْ سَيِّدَ اَلسَّادَةِ
- أَيْ إِلَهَ اَلْآلِهَةِ
- أَيْ جَبَّارَ اَلْجَبَابِرَةِ
- أَيْ مَلِكَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ
- أَيْ رَبَّ اَلْأَرْبَابِ
- أَيْ مَلِكَ اَلْمُلُوكِ
- أَيْ بَطَّاشُ
- أَيْ ذَا اَلْبَطْشِ اَلشَّدِيدِ
- أَيْ فَعَّالاً لِمَا يُرِيدُ
- أَيْ مُحْصِيَ عَدَدِ اَلْأَنْفَاسِ وَ نَقْلِ اَلْأَقْدَامِ
- أَيْ مَنِ اَلسِّرُّ عِنْدَهُ عَلاَنِيَةٌ
- أَيْ مُبْدِئُ أَيْ مُعِيدُ
- أَسْأَلُكَ بِحَقِّكَ عَلَى خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ
- وَ بِحَقِّهِمُ اَلَّذِي أَوْجَبْتَ لَهُمْ عَلَى نَفْسِكَ
- أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَهْلِ بَيْتِهِ
- وَ أَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ اَلسَّاعَةَ بِفَكَاكِ رَقَبَتِي مِنَ اَلنَّارِ
- وَ أَنْجِزْ لِوَلِيِّكَ وَ اِبْنِ نَبِيِّكَ
- اَلدَّاعِي إِلَيْكَ بِإِذْنِكَ
- وَ أَمِينِكَ فِي خَلْقِكَ
- وَ عَيْنِكَ فِي عِبَادِكَ
- وَ حُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ
- عَلَيْهِ صَلَوَاتُكَ وَ بَرَكَاتُكَ وَعْدَهُ
- اَللَّهُمَّ أَيِّدْهُ بِنَصْرِكَ
- وَ اُنْصُرْ عَبْدَكَ
- وَ قَوِّ أَصْحَابَهُ وَ صَبِّرْهُمْ
- وَ اِفْتَحْ لَهُمْ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً
- وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ
- وَ أَمْكِنْهُ مِنْ أَعْدَائِكَ وَ أَعْدَاءِ رَسُولِكَ
- يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ
دنباله روایت عباد بن محمد
عباد بن محمد می‌گوید، عرض کردم، فدایت شوم، آیا چنین نیست که برای خودتان دعا کردید؟
می‌گوید حضرت در پاسخ گفت دعا کردم برای نور آل محمد و سبقت‌گیرنده ایشان و منتقم به امر خدا از دشمنانشان
قَالَ قَدْ دَعَوْتُ لَنُورِ آلِ مُحَمَّدٍ وَ سَابِقِهِمْ وَ اَلْمُنْتَقِمِ بِأَمْرِ اَللَّهِ مِنْ أَعْدَائِهِمْ
گفتم خروج او کی است، فدایت شوم؟
فرمود هر وقت بخواهد آن که خلق و امر از آن اوست (قَالَ إِذَا شَاءَ مَنْ لَهُ اَلْخَلْقُ وَ اَلْأَمْرُ)
گفتم آیا او را علامتی است پیش از آن؟
فرمود آری. علاماتی چند.
گفتم مثل چه؟
فرمود مثل
- خروج جنبده‌ای از مشرق (خُرُوجُ دَابَّةٍ مِنَ اَلْمَشْرِقِ)
- و (خروج) پرچمی از مغرب (وَ رَايَةٍ مِنَ اَلْمَغْرِبِ)
- و فتنه‌ای که بر اهل زورا سایه می‌افکند (وَ فِتْنَةٌ تُظِلُّ أَهْلَ الزَّوْرَا)
- و خروج مردی از نسل عمویم زید در یمن (وَ خُرُوجُ رَجُلٍ مِنْ وُلْدِ عَمِّي زَيْدٍ بِالْيَمَنِ)
- و دزدیده شدن پرده کعبه (وَ اِنْتِهَابُ سِتَارَةِ اَلْبَيْتِ)
- و خدا می‌کند آن چه بخواهد. (وَ يَفْعَلُ اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ)
تکمیل و توضیح
ما روایت و دعا را از بحار الأنوار ج۸۳ ص۶۲ به نقل از فلاح السائل نقل کردیم. علامه مجلسی در بحار اشاره می‌کند که این روایت در مِصْبَاحُ اَلشَّيْخِ وَ اَلْبَلَدُ اَلْأَمِينُ وَ جُنَّةُ اَلْأَمَانِ وَ اَلاِخْتِيَارُ هم نقل شده است به این ترتیب: مِمَّا يَخْتَصُّ عَقِيبَ اَلظُّهْرِ يَا سَامِعَ كُلِّ صَوْتٍ تا آخر دعا و در همه آن مصادر «يَا» آمده است به جای «أَيْ» در همه مواضع.
توضیح
عبارت وَ يَفْعَلُ اَللّٰهُ مٰا يَشٰاءُ که طبق نقل حضرت در پایان فرمودند، شاید اشاره به این مطلب باشد که این علامت‌ها قابل بداء هستند. به این معنا که اگر خدا بخواهد قابل تغییر هستند و لزومی ندارد که حتما اتفاق بیفتند پیش از ظهور امام عصر.
“خروج مردی از نسل عمویم زید در یمن” ممکن است اشاره به خروج یمانی باشد.
بعضی از اسماء به کار رفته در این دعا با دعای منقول از حضرت زهرا در فرج از زندان و تنگنا مشابهت دارد.
عبارت إِلَهَ اَلْآلِهَةِ
عبارت إِلَهَ اَلْآلِهَةِ که به معنای خدای خدایان است در برخی از ادعیه آمده است. این عبارت محل تأمل است، چرا که با لا إله إلا الله که اساس اسلام است در تعارض است. ما شرحی از علمای پیشین در مورد این عبارت نیافتیم. وجه صحیحی هم برای آن نمی‌بینیم. نمی‌توان خدایان را به خدایان دروغین حمل کرد، چرا که قرآن، آلهه را به همین میزان نیز به رسمیت نمی‌شناسد. شاید احتیاط این باشد که این عبارت را نخواند تا ظهورٍ محيي معالم الدين و رفع شبهات و الله العالم.
0 دیدگاه