سید ابوالحسن موسوی مدیسه‌ای اصفهانی (۱۲۸۴–۱۳۶۵ ه.ق) از مراجع تقلید بزرگ شیعه بود. داستانهای تشرف زیادی با محوریت ایشان نقل شده است که نشان‌دهنده توجه خاص ولی‌عصر به ایشان است. از داستانهای معروف حکایت نامه و فرمان حضرت به ایشان است. (نیز: سید ابو الحسن اصفهانی)
کربلایی محمد و میرزای تسبیح‌سازان تصمیم می‌گریند که، برخلاف معمول، پول خمس را به جای میرزا مهدی اصفهانی مستقیما به آسید ابوالحسن اصفهانی بدهند.
شیخ اسماعیل نمازی، به همراه کاروانی از حجاج ایرانی، در راه بازگشت از حج، در بیابان‌های عربستان راه را گم می‌کنند؛ تا اینکه بنزین و آب هم تمام می‌شود.
یک سید اصفهانی، در حرم حضرت سیدالشهدا، متوسل می شود که یا سیدالشهدا را ببیند یا امام زمان را.
بحرالعلوم یمنی از علمای زیدیه از سید ابوالحسن اصفهانی دلیلی قاطع بر وجود امام عصر طلب می‌کند. سید ابوالحسن از او دعوت می‌کند که به نجف آید.
علامه میرجهانی ده شب در حرم عسکریین بیتوته می‌کند، به امید دیدن امام زمان. صبح روز دهم به سرداب میرود برای دعا و زیارت.
داستان نامه امام عصر به آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی معروف است. در این نامه امام دستورات خاصی به ایشان میدهند.