چهل

تشرف عالم مازندرانی که عادتی داشت که هر بار به حرم امام رضا مشرف می‌شد، برای فرج امام زمان دعای کوتاهی می‌کرد.

سید محمد مهدی مرتضوی لنگرودی از انجام طواف مطابق مذهب جعفری، ناامید می‌شود. با دلی شکسته به خدا متوسل می‌شود که با امام زمان طواف کند.

روایت اهل سنت از حذیفه، در مورد اوصاف جسمی حضرت مهدی، و اینکه زمین را از عدل پر می‌کند.

شیخ اسماعیل نمازی، به همراه کاروانی از حجاج ایرانی، در راه بازگشت از حج، در بیابان‌های عربستان راه را گم می‌کنند؛ تا اینکه بنزین و آب هم تمام می‌شود.

امیراسحاق استرآبادی در راه مکه از قافله باز می‌ماند. از شدت تشنگی از زندگی ناامید می‌شود. امام زمان به فریاد او می‌رسند. حرز یمانی صحیح را نیز به او می‌آموزد.

داستان ایجاد مقام صاحب الزمان در حلّه به نقل مشهور در افواه. شیخ علی حلاوی به حضرت گلایه می‌کرده که با این همه یاران مخلص که فقط در حله بیش از هزارند چرا ظهور نمی‌کنی؟

محی الدین اربلی در مجلس پدرش بود که شخصی وارد شد و عمامه از سرش افتاد. آثار زخمی وحشتناک پیدا شد. وقتی از او پرسیدند، گفت ضربتی است که در صفین خوردم.

جوانی از مادرش شنیده بود که ما امامی داریم که هر کس درمانده شد، بیچاره شد از همه جا، بریده شد، بگوید ”یا ابا صالح المهدی“، او به دادش می رسد.

حاج علی بغدادی در راه بازگشت از کاظمین سید جلیل القدری را می بیند که او را به بازگشت و زیارت کاظمین علیهما السلام در شب جمعه ترغیب می کند.