نامه منسوب به امام زمان در یکی از مساجد لبنان

کتاب میر مهر، جلوه های محبت امام زمان، داستانی را در مورد نامه‌ای از امام زمان که در یکی از مساجد لبنان پیدا شد، آورده است. این داستان به نقل از کتاب انتظارات امام زمان (ص ۵٨) و آن هم به نقل از کتاب راهی به سوی نور (ص ٨١) آورده شده است. در پاورقی آمده است که این واقعه، مربوط به سال ١۴٠۴ هجری قمری است. داستان طبق نقل کتاب میر مهر، با کمی ویرایش، چنین است:

روضه حضرت ابوالفضل

امام جماعت و هیأت امنای یکی از مساجد لبنان، قسم مؤکد یادکرده بودند تا در ماه محرم، به نام حضرت ابو الفضل العبّاس، علیه السلام، مؤمنین را در آن مسجد اطعام نمایند. البته به سوگند خویش هم عمل می‌کردند.

به منظور شرکت مردم در این عمل خیر، صندوقی در آن مسجد نصب شده بود. چنان که معمول است، آن صندوق دارای قفل بود و فقط روزنه باریکی داشت که بتوان سکه یا اسکناسی را به داخل آن انداخت.

پس از مدّتی در آن صندوق را گشودند. امّا با کمال تعجّب نامه‌ای به همراه جعبه‌ای شکلات بزرگ لبنانی در آن یافتند. به هر صورت که محاسبه کردند، دیدند محال است بتوان آن جعبه را از روزنه باریک صندوق به داخل انداخت.

متن نامه

هنگامی که آن نامه را گشودند، این جملات نورانی در آن به چشم می‌خورد:

نقل کتاب المنتظَر و المنتظِرون

این داستان را السيدة أم مهدي در کتاب خود المنتظَر و المنتظِرون ذیل عنوان رسالة الامام للشيعة (نامه امام به شیعیان) با شرح و توضیحی آورده است. برخی جزئیات داستان با نقل کتاب میر مهر متفاوت است اما متن نامه در هر دو منبع تقریبا یکسان (با اختلافی جزئی) نقل شده است. ترجمه نقل کتاب مذکور به این شرح است:

ذکر شده است که در تاریخ ١۴١٠ قمری، امام مهدی، علیه السلام، نامه‌ای به شیعیانش در لبنان فرستاد. نقل شده است که در یکی از مساجد لبنان، مجالس امام حسین علیه‌السلام برپا می‌شد. این مسجد به نام سیده نرجس علیها السلام نام‌گذاری شده بود. امام جماعت این مسجد می‌گوید: صندوقی در این مسجد قرار داده شده بود، برای جمع کردن پول از افرادی که مایل به کمک برای مخارج محرم بودند؛ به‌خصوص برای اطعام به نام حضرت اباالفضل العباس علیه‌السلام. کلید این صندوق نزد صاحب مسجد بود و دهانه صندوق بسیار تنگ بود، به طوری که فقط برگه‌ای پول را می‌شد داخل آن انداخت.

پس از مدتی، هنگام باز کردن صندوق برای جمع کردن پول آن، داخل صندوق نامه و شیرینی‌ای (حلاوة) دیدیم. تعجب کردیم، چون نامه را ممکن نبود بتوان از دهانه صندوق وارد کرد به علت تنگی آن. در نتیجه، وارد شدنش باید به اعجاز باشد. نامه را باز کردیم و دیدیم در آن چنین نوشته شده است:

• بسم الله الرحمن الرحيم
• قل اعملوا فسيري الله عملكم و رسوله و المومنون
• انا المهدي المنتظر،
• اقمت الصلاه في مسجدكم،
• و اكلت مما اكلتم
• و دعوت لكم،
• فادعوا لي بالفرج.

شرح داستان در کتاب المنتظَر و المنتظِرون

سیده ام مهدی در کتاب خود، پس از نقل داستان، نکات مفیدی ذکر کرده است که ما به اختصار (و با تصرف و نقل به مضمون)به آنها اشاره می‌کنیم:

• یکی از عواملی که در تربیت شخص منتظر موثر است، این است که امام زمان را در هر لحظه و هر مکان حاضر و ناظر ببیند. عقل می‌یابد که خدا شاهد بر اعمال عباد است و می‌تواند این قدرت را به هر که بخواهد ببخشد. چنانچه روایات بر این نکته تاکید می‌کنند که خدا قدرت احاطه و اشراف به اعمال عباد را به ائمه معصومین علیه‌السلام داده است و آخرین ایشان امام مهدی علیه السلام است… آیه قل اعملوا فسيري الله عملكم و رسوله و المومنون به همین مطلب اشاره دارد. چنانچه در روایات، المومنون در این آیه، به ائمه تفسیر شده است.
• حضرت با جمله از آنچه شما خوردید خوردم، به این نکته تذکر می‌دهند که من در میان شما زنگی می‌کنم و با شما غذا می‌خورم. درست نیست تصور کنیم که آن حضرت دور از ما زنگی می‌کند و هیچ ارتباطی با ما ندارد. امام زمان نیز مانند اجداد طاهرین خود با مردم زندگی می‌کند، در بازارهای آنها راه می‌رود و با آنها غذا می‌خورد. با این تفاوت که مردم او را نمی‌شناسند. چانچه امام صادق در حدیثی در شباهت آن حضرت به یوسف (علیهم السلام) به این مطلب اشاره می‌فرمایند.
• حضرت با جمله برای شما دعا کردم می‌فهمانند که امام همواره برای شیعیان دعا می‌کند، پیوسته با ایشان ارتباط دارد و از احوالشان غافل نیست. چنانچه در مناجات آن حضرت در سرداب، منقول از سید بن طاووس آمده است: اللهم ان شيعتنا خلقت من شعاع انوارنا … .
• از مطالب مهم این نامه، دعوت صریح از همه شیعیان است که برای فرج او دعا کنند. پس برای فرج او دعا کنید. این مطلب تنها در این رساله نیامده است. از بیش از هزار سال پیش و به طرق مختلف، امام علیه السلام، این درخواست را تکرار کرده‌اند.