صاحب کتاب أدب الطّف أو شعراء الحسين در جلد ۸ صفحه ۲۲۵ حکایت رویای سید باقر هندی، شاعر اهل بیت، را نقل می‌کند که در آن، او امام زمان را می‌بیند. حضرت در این رویا، شعری می‌خواندند به این مضمون که حاشا که من پس از بیت الاحزان مادرم فاطمه زهراء سلام الله علیها، روز خوشی داشته باشم. این رویا زمینه ساز گفتن قصیده مشهور سید باقر هندی می‌شود که در ادامه به آن اشاره شده است. صاحب کتاب أدب الطّف حکایت را از خط فرزند سید باقر به این ترتیب نقل می‌کند:
و در شب سوم جمادی الثانی، در سالهای اقامت‌مان در سامرا، [پدرم سید باقر هندی] در خواب دید که گویا در محضر ولی امر و صاحب عصر، در قصری با شکوه، نشسته است. [سید باقر] شروع کرد به سخن گفتن با امام که:
آقای من آیا پوشیده است از شما آن چه بر خانواده پاک شما گذشت؟ و اگر نبود مگر آنچه بر مادرت زهرا [علیها السلام] رفت … . (سيدي هل يغيب عنك ما حلّ باسرتك الطاهرة و لو لم يكن إلا ما جرى على امك الزهراء)
بیت الاحزان
پس امام، علیه السلام، آهی کشید و به او فرمود:
| لا تَراني اتَّخَذْتُ لا و عُلاها | بعدَ بيتِ الأحزانِ بيتَ سُرورِ |
پس هر دو با هم گریستند. طوری که ما از صدای گریه او [پدرم] بیدار شدیم و او را بیدار کردیم. پس رویا را برایمان تعریف کرد. پدرم از این واقعه صحت این روایت را (یعنی وفات صدیقه طاهره در سوم جمادی الثانی) را برداشت کرد. لذا بر وزن این بیت قصیده مشهورش را سرود که اولش این است:
| كل غدر و قول إفك و زور | هو فرع عن جحد نص الغدير |
و [سید باقر هندی] با این ابیات به آن رویا اشاره کرده است:
| أفصبراً يا صاحب الأمر و الخطب | جليل يذيب قلب الصبور | |
| كيف من بعد حمرة العين منها | يا بن طه تهنأ بطرف قرير | |
| فكأني به يقول و يبكي | بسلوٍّ نزر و دمع غزير | |
| لا تَراني اتَّخَذْتُ لا و عُلاها | بعد بيت الاحزان بيت سرور |
پی‌نوشت‌ها
- نام کامل صاحب تشرف سيد باقر فرزند سيد محمد فرزند سيد هاشم هندی موسوی نقوی رضوی نجفی است.
- در بعضی نقلها، گفته شده است که سید باقر هندی رویا را در شب عید غدیر دیده است. در این نقل، حضرت در شب عید غدیر محزون دیده می‌شود. سید علت را سوال می‌کند و حضرت در جواب این بیت را می‌خوانند.
- گاهی این داستان در مورد سید رضا هندی نقل شده است.
- معنای بیت لا تَراني اتَّخَذْتُ لا و عُلاها ظاهرا چنین است: امام در جواب او که پرسید آیا از مصائب اهل بیت به خصوص مادرتان غافلید، جواب منفی میدهند. میفرماید مرا نبینی که، و به بلندی مرتبه او سوگند، چنین نباشد که، پس از بیت الاحزان، بیت سروری (خانه شادمانی) برای خود اتخاذ کرده باشم. به بیان دیگر، امام با تاکید فراوان و با قسم میفرمایند که هرگز چنین نیست و من پس از بیت الاحزان مادرم، روز سروری ندارم.
- عبارت و عُلاها، ظاهرا یعنی قسم به علو و بلندی مرتبه او. مرجع ضمیر او در بیت مشخص نشده است. با توجه به مونث بودن ضمیر، یک احتمال مناسب خود، فاطمه زهراست. یعنی سوگند به بلندی مرتبه فاطمه زهراء که من چنین نکرده‌ام.
0 دیدگاه