آيت اللّه مرعشى نجفی و چهل شب بیتوته در مسجد سهله

آيت اللّه مرعشى نجفی نقل كرده اند كه زمان تحصيل علوم دينى و فقه اهل بيت عليهم السّلام فوق‪العاده مشتاق ديدار جمال دل‪آراى حضرت بقية اللّه—عجل اللّه تعالى فرجه الشريف—بودم. عهد نمودم كه چهل شب هر چهارشنبه پياده به مسجد سهله مشرف شده، در آنجا بيتوته نمايم؛ به اين قصد كه به فوز ديدار امام عصرعليه السّلام نائل شوم. بر اين عمل مداومت داشتم تا شب چهارشنبه سى و ششم يا سى و پنجم.

اتفاقاً آن شب، قدرى ديرتر از شبهاى پيشين حركت نمودم. هوا ابرى و بارانى بود. در نزديكى مسجد شريف سهله، خندقى وجود داشت. هنگامى كه قدم به آن خندق گذاردم، تاريكى همه جا را فرا گرفته بود. در آن حال، وحشت و خوف از سارقين—كه در آن زمان زياد بود—مرا فراگرفت. ناگهان از پشت سر، صداى راه رفتن كسى به گوشم رسيد. وحشت من افزون شد؛ برگشتم و نگاه كردم.

سيد عرب

سيد عربى را با لباس اهل باديه ديدم. جاى تعجّب است كه در آن تاريكى چگونه سيد بودن وى را تشخيص دادم؛ اما در آن زمان به فكر نيفتادم و غافل بودم.

او پيش آمد و با زبان فصيح فرمود ”يا سيّد سلام عليكم.“

كه وحشت من زايل شد و آرامش پيدا كردم. با آن سيّد عرب شروع به صحبت نمودم و به راه رفتن ادامه داديم.

آن سيّد پرسيد ”كجا مى رويد؟“

عرض كردم به مسجد سهله و به قصد تشرف به حضور مولا و امام زمان حضرت بقية اللّه— عجل الله تعالی فرجه الشریف.

مسجد زید

پس از چند قدم كه رفتيم، به مسجد زيد بن صوحان رسيديم.

آن مرد عرب گفت ”خوب است وارد مسجد شويم.“

پس هر كدام دو ركعت نماز به جا آورده و دعاى پس از نماز را خوانديم. آن شخص عرب آن دعا را از حفظ مى‪خواند. در آن هنگام گويى تمام اجزا و اركان مسجد با وى آن دعا را مى‪خواندند. انقلابى عجيب در خود مشاهد مى كردم كه از توصيف آن عاجزم.

پس از اتمام دعا، آن مرد عرب به سوى من نگاه كرد و گفت

”يا سيّد آيا گرسنه اى؟ خوب است شامى خورده و پس از آن به مسجد سهله برويم.“

سفره غذايى را از زير عباى خود بيرون آورد. در ميان آن سفره، سه قرص نان و دو سه دانه خيار بسيار سبز بود كه گويى تازه از بستان چيده شده بودند و حال آنكه آن زمان چلّه زمستان بود.

من با مشاهده همه اين حالات باز هم انتقال پيدا نكردم كه آن شخص عرب كيست.

مسجد سهله

پس از صرف شام به مسجد سهله رفتيم. آن سيّد عرب تمام اعمال مسجد سهله را به جا آورد؛ من هم از او پيروى كردم. هنگامى كه فريضه مغرب و عشا را به جاى آورد، من هم به او اقتدا كردم، بدون اينكه از خود بپرسم كه اين شخص عرب كيست.

سپس آن سيّد عرب به من گفت

”آيا شما نيز پس از اعمال مسجد سهله به مسجد كوفه مى رويد يا در مسجد سهله مى‪مانيد؟“

من گفتم مى‪مانم.

سپس با آن سيّد عرب در وسط مسجد بر سكوى مقام امام صادق عليه السّلام نشستيم.

من به آن سيّد عرب عرض كردم ”آيا چاى، قهوه يا دخانيات ميل داريد تا حاضر كنم؟“

آن سيّد گفت ”اين امور فضول معاش هستند و ما از آنها اجتناب مى كنيم.“

اين كلمه در من تاءثير بسيار گذاشت؛ به طورى كه اكنون هم هر وقت یک استكان چاى صرف مى‪نمايم، فرمايش آن سيّد عرب در نظرم مى‪آيد و اعضاى من مرتعش مى شود.

گفتگو

به هر حال مجلس ما دو سه ساعت به طول انجاميد. در خلال آن مطالبى مطرح شد كه اختصاراً به اين شرح است

• آن سيّد مطالبى در چگونگى استخاره كردن ارائه كرد؛
• و تاءكيد نمود به خواندن برخى از سوره ها پس از نمازهاى واجب يوميه؛
• و خواندن دو ركعت نماز بين نمازهاى مغرب و عشا؛
• و مطالبى ديگر.

پس از آن صحبتها، من براى رفع حاجتى از جاى برخاستم و به سمت درِ مسجد حركت كردم كه سر حوض بروم. در وسط راه به ذهن من خَلَجان نمود كه اين چه شبى است؟ اين سيّد عرب صاحب فضايل كيست؟ شايد همان مطلوب و گمشده من است؟ به مجّرد خطور اين مطلب به ذهنم، به داخل مسجد برگشتم؛ متوجه شدم كه از آن سيّد عرب اثرى نيست؛ اصلاً كسى در مسجد حضور ندارد و حال آنكه من هنوز از مسجد بيرون نرفته بودم.

به اين ترتيب من به مراد خود رسيده بودم، در حالى كه او را نشناخته بودم. از اين رو ديوانه‪وار اطراف مسجد تا صبح قدم زدم؛ نظير عاشقى دلسوخته‪ای كه معشوق خود را گم نموده است.

برگرفته از کتاب کرامات مرعشیه نوشته آقاى علی رستمي چافي (با کمی ویرایش)، به نقل با تلخيص از کتاب شيفتگان حضرت مهدى—عجل الله تعالی فرجه الشریف—اثر آقاى احمد قاضى زاهدى.

زمان: معاصر

توضیح

سوره‪هایی که پس از نمازهای یومیه خوانده می‪شوند به نقل از وصیت‪نامه آيت اللّه مرعشى نجفی:

… و سفارش مى كنم او را به خواندن سوره يس بعد از نماز صبح هر روز يك مرتبه؛ و نيز به خواندن سوره نبا عم يتسائلون بعد از نماز ظهر؛ و به خواندن سوره عصر پس از نماز عصر؛ و به خواندن سوره واقعه بعد از نماز مغرب؛ و به خواندن سوره الملك بعد از نماز عشاء؛ و تاكيد مى كنم بر آن (كه) مداومت كند بر آنچه يادآور شدم، زيرا من شخصا روايت مى كنم اين روش را از استادان بزرگوار خود و بارها نيز تجربه آموخته‪ام.